جزای اعمال تو در قیامت است
مردی از شیعیان در بغداد خدمت حضرت موسی بن جعفر (ع) رسید و عرض کرد: یابن رسول الله امروز در میدان بغداد , مرد کافری را دیدم که مردم اطراف او را گرفته بودند و او از مافی الضمیر مردم خبر می داد (هر که هر نیتی در قلبش می گرفت او می گفت که تو چه قصد و اراده کرده ای) حضرت فرمود: نزد او برویم. پس تشریف به میدان آورد و مشاهده فرمود مردمی را اطراف او جمع هستند و او از قصد و اراده, آنها خبر می داد, حضرت آن مرد را طلبید و فرمود: تو مرد کافری هستی و اطلاع بر ضمایر و مکنونات قلبی مرتبه بزرگی است, چه باعث شده که خدای متعال این مرتبه را به تو ارزانی فرموده است ؟ عرض کرد: ای بنده خدا؛ این مرتبه به من داده نشده مگر بواسطه اینکه من خلاف آنچه نفس من می خواهد عمل می کنم (برخلاف مشتهیات نفس قدم برمیدارم) حضرت فرمود: ایمان را بر نفس خود عرضه داشته و ارائه بده و ببین آیا نفست او را قبول می کند یا نه ؟ دستمالی روی صورت خود انداخت و به فکر فرو رفت وقتی که دستمال را برداشت عرض کرد : اسلام را بر نفس خود عرضه داشتم امتناع کرد , حضرت فرمود: بر خلاف اراده نفست عمل کن همانطوری که عمل بر خلاف اراده نفست که تو را به این مرتبه رسانید, عادت تو می باشد , پس او مسلمان شد و اسلام اختیار کرد , و اسلام او نیکو گردید پس حضرت شرایع احکام و آداب دینی را به او یاد داد و او از جمله اصحاب حضرت موسی بن جعفر (ع) گردید .
یکروزی حضرت به او فرمود: یا فلان , من چیزی در قلب خود قصد کردم بگو آن چیست ؟ هرچه فکر کرد ندانست, تعجب کرد عرض کرد یابن رسول الله ؛ من کافر بودم و آنچه در ضمایر (درون) و قلوب مردم بود می دانستم و حالا که مسلمان شده ام چرا نمی دانم؟ حضرت فرمود: این موهبت جزای عملت بود که خدای متعال در حال کفر به تو عطا فرمود و امروز که مؤمن هستی خدای متعال جزای اعمال تو را ذخیره فرموده برای روز قیامت و جزای اعمال تو در روز قیامت داده خواهد شد .
کفایة الواعظین , ج سوم , ص 183
